This post has been taking shape in my mind since the first minute of A.. Aa. It was supposed to be a longer, more elaborate criticism of everything I find fucked about Telugu Cinema, and specifically Trivikram's work, but this came more out of feeling than thought. So it's quite befuddling for the uninitiated but I guess I've done enough Trivikram ranting to expand further. As per Gattu's suggestion I sent it to ChaiBisket but after 36 hours of silence, I guess they don't care for it. So here's another post that finds place in my own little lamakaan.
గురుగారూ, ఇది మీరు కాదు. ఇవి మీ సినిమాలు కావు. ఈ సినీ ప్రస్థానంలో మిమ్మల్ని మీరెక్కడో కోల్పోయారు. దయచేసి మీకోసం కాకపోయినా, తెలుగు ప్రజల కోసం ఆ అన్వేషణ ఆరంభించడి. మీరు చెత్త సినిమాలు తీసినా పర్లేదు, కానీ honest సినిమాలు తీయండి. మీరు మాకు ఎలా బ్రతకాలో చెప్పనవసరం లేదు (ఇప్పుడా భారం శ్రీకాంత్ అడ్డాల తన మీద వేసుకున్నాడుగా), ఎలా బ్రతుకుతున్నామో చెబితే చాలు.
and i loved gabbar singh, despite having watched dabangg.. simply because harish shankar ki telusu thanu elanti cinema teestunnado, fans expectation ento, and aa genre ki stick ayyadu.. again, gabbar singh tv lo bore kodathadi but strictly for theatre, its a very clever piece of work.. on the other hand, trivikram's forte has always been tv viewership.. even his best directorial ventures ( for me: athadu, khaleja ) are better when I'm watching them at home than at the theatre.. kishore indaka annatu, naaku trivikram meeda etuvanti paga ledu, and yes, naaku khaleja huge disappointment in the theatre but the reasons are not the same ( antha manchi story ni cheap comedy petti dilute chesadu ani baadha ).. and this is for all trivikram films, his biggest weakness is that he is a very, very clever dialogue writer. which is great but dialogue, no matter how good, should always stay subservient to the story. thana best writing till date are swayamvaram and chirunavvutho ( dialogue suits characters and keep the story moving forward ). as long as he was dealing with light-hearted comedies ( malleswari, manmadhudu, julayi ) , it was great.. but then the problem crept in when he started writing great stories ( nuvvu naku nachav, nuvve nuvve, khaleja ).. i love those films but sadly the dialogues are so awesome that people didn't even get below the surface to dig at the main story ( engagement taravata ammai preminchocha, prema ki possessiveness ki line ekkada, devudu antey enti ).. maybe adhi thana thappu kaademo, audience ki antha manchi story recognise chese capacity ledemo.. kaani jai chiranjeeva is inexcusable screenwriting ( oka chinna pilla chanipoindi ani paga teerchukovadaniki ochina mavayya sameera reddy tho romance cheyadam ento naaku artham kaledu).. of his other noteworthy films, athadu and jalsa are purely star-driven enterprises..
ee sodhi antha ipudu cheppindi oka context provide cheyadaniki.. ipudu atharintiki daaredi.. Pawan Kalyan's acting is unmentionworthy ( PK is not a great actor but a brilliant screen presence, very underutilised in this movie ).. unna comedy kuda extremely repetitive, annoying and lifeless.. inko actor gurinchi cheppalsina avasaram kuda ledu.. DSP music chaala bagundi, but paatala picturization redundant.. story- there's hardly a story, illu odilesina athaki kallu teripinchi intiki tevali, thatha kosam.. screenplay- trivikram's screenplays are usually very patchy but this is easily the worst.. scenes enduku unnayo, asalu vaativalla eam use undo naaku emi artham kaledu.. ( gabbar singh type comedy tevadaniki try chesadu, but asalu pandaledu.. srinu vaitla chethlo aa gauthama-indra-ahalya scene inka baga pandedi anipichindi ).. and direction.. i have nothing to say, but i can rate trivikram's directorials in the following descending order: Athadu, Nuvve Nuvve, Jalsa, Khaleja, Julayi, Atharintiki Daaredi..daani batti artham cheskondi.. a big, big disappointment from a writer i hugely admired once..
cinema antey entertaining ga undali antaru- antey ento naaku telidu. naa uddeshamlo cinema navvinchali, edipinchali, aalochimpacheyali, mana kalalaku fuel kavali.. but annitini minchi manalni involve cheyali.. cinema anteyney abadham.. manaki telusu thera meeda chupinchedi nijam kadani, natana ani.. jeevithanni theatre bayata suspend chesi kalala lokam loniki praveshinchedi jeevitha saaransham telusukodaniki.. like someone once said, art is a lie that leads us to the truth.. fans cinema chusi adirindi antunnaru, naaku enduko artham kavatledu.. gabbar singh definite ga goppa cinema kadu, kaani daanini theatre lo chudadam, fans madhyalo, pandaga laga anipichindi.. and nenu chaala enjoy chesanu.. panjaa is a superior film, and i liked it, though i understand why fans were disappointed... but AD is a failure either way.. PK ishtam antey, thanani oka laga chudadaniki ishtapadatharu fans.. adi sahajam.. kani i like that he's experimented, johnny, panjaa, puli ( shitty movie, but a try nevertheless ).. kani appudappudu anipistundu, tana stardom tanaki oka rakamaina prison emo ani..
mana desham lo problem enti antey manam politics ni cinema laga chustam, cinema ni political event ga marchestam.. anduke mana deggara politicians rockstars laga ishtam ochindi chestaru, kani mana heroes ki manam oka giri geesesi stars ani katti padestam.. politician ki ideology undali, artist ki conviction undali.. kala lo nijayithi untey, adi manani challenge chestundi, elevate chestundi, involve chestundi, inspire chestundi.. kaani ala cheyadaniki kalakarudiki chance ichey dammu manalo unda?
-
అ..ఆ లో ఒక డైలాగ్ ఉంది- వాడికి సిగ్గు కి స్పెల్లింగ్ తెలీదు, మర్యాదకి మీనింగ్ తెలీదు, నవ్వు కి టైమింగ్ తెలీదు అని. అలానే త్రివిక్రం లేటెస్ట్ సినిమాలకు సెన్స్ తెలీదు. Structure ఉండదు, form అవసరంలేదు, tone అంటే అర్థం కూడా తెలీదు. అయినా మనం చూస్తాం. ఎందుకంటే మనకి బుద్ధిలేదు.
ఇదో సినిమా, మళ్ళీ దీనికొక హిట్ టాకు. ఒకప్పుడు నేను త్రివిక్రం వీరాభిమానిని. రచయిత అంటే ఇలా ఉండాల్రా అనిపించేవాడు. He was my generation's RGV. And then like RGV, he lost his way. కనీసం రాము ఏం చేసినా రాము మార్కుంటుంది. ఒరిజినలిటీ ఉంటుంది. రాము సినిమాల్లో, more often than not, నిజయితీ ఉంటుంది, they follow atleast his own fucked up logic. త్రివిక్రం, and ఈ మాట అనటం నాకు చాలా బాధాకలిగిస్తున్న విషయం, sellout అయిపోయాడు.
త్రివిక్రం కెరీర్ ని మూడు సెక్షన్లలో విభజించొచ్చు:
The breathtaking ascent- స్వయంవరం, చిరునవ్వుతో తో తెలుగు ప్రేక్షకులకి షాక్. ఇలా కూడా రాయొచ్చా అని. నువ్వు నాకు నచ్చావ్, మల్లీశ్వరి తో రాష్ట్రం లో ప్రతి కుటుంబంలో ఒక వ్యక్తి అయిపోయాడు. నువ్వే నువ్వే, అతడు తో దర్శకుడిగా సక్సెస్ సాధించాడు.
The surprising plateau- జల్సా, ఖలేజా, జులాయి. టి.వి. లో ఈ సినిమాలు ఎప్పుడొచ్చినా జనాలు టీ.వీ లకు అతుక్కుపోతారు. గొప్ప సినిమాలు కావు, కానీ self-sustained సీన్ల పరంగా చూస్తే stunningly accomplished. Despite his best attempts to undermine his own voice, his genius can't help but seep through.
The unsought decline- ఎవ్వడూ దిగజారాలని కోరడు. కానీ అది సృష్టి ధర్మం. పైకెళ్ళింది కిందికి రావాల్సిందే. But what's so surprising about Trivikram's disastrous last two films is the sheer lack of his essence. నిన్న నా ఫ్రెండు థియేటర్ నుండి బయటికొస్తునప్పుడన్నాడు, "అసలు త్రివిక్రం సినిమాలానే లేదు రా" అని. ఒప్పుకున్నా ఒప్పుకోకపోయినా, మన auteurs వీళ్ళే- పూరీ జగన్నాధ్, త్రివిక్రం శ్రీనివాస్, రవి బాబు, శ్రీను వైట్ల. వీళ్ళ సినిమాలు రెండు నిమిషాలు చుస్తే వీళ్ళది అని తెలిసిపోతుంది. There is a tonal consistency. ప్రపంచాన్ని చూసే ధోరణి ఇట్టే పట్టేయొచ్చు. త్రివిక్రం అనే వ్యక్తిని తన సినిమాల ద్వారా అర్థం చేసుకోవాలంటే ఇవి అలవోకగా కనబడే లక్షణాలు- Irreverence to authority, deep-rooted middle class values, hyper-confident protagonists, కోపాన్ని వ్యంగ్యం లో కి మార్చగలిగే పాత్రలు, మొండి తనానికీ- మూర్ఖత్వానికీ- అసమర్థత కి మధ్యలో కొట్టి మిట్టాడే హీరోయిన్లు. త్రివిక్రం బుర్రలోనుండి చూస్తే ప్రపంచం ఇలా కనిపిస్తుందెమో. s/o సత్యమూరి, అ..ఆ లో కొన్ని కోణాలు పరుధులు దాటుకు పోయాయి, కొన్ని మొత్తానికే మాయం అయిపోయాయ్.
ఒకప్పుడు త్రివిక్రం సినిమా అంటే దాని గురించి మాట్లాడీ, మాట్లాడీ అమ్మకీ, ఫ్రెండ్స్ కి పిచ్చి లేపేవాణ్ణి. జల్సా లో నక్సలైట్ కథకు చూపిన insensitivity తో కోపం మొదలైంది. ఖలేజాలో తన వేలితో తన కంట్లోనే పొడుచుకున్న చర్య కు చిరాకేసింది. జులాయి సబ్జెక్ట్ కాస్త frivolous గా ఉండటంతో పెద్దగా ఏమనిపించలేదు. కానీ s/o సత్యమూర్తి, అ..ఆ లతో "నీతి" సినిమాల్లోకి మళ్ళీ అడుగుపెట్టి నాశనం చేయటంతో థియేటర్ లో కూర్చున్నంత సేపు కచ్చ, కడుపుమంట తో గొణుగుతూ పక్కనున్న వాళ్ళని ఇబ్బంది పెట్టాను. ఇలాంటి సినిమా ఇంకోటి తీస్తే ఆ లెవెల్ కూడా దాటేసి పట్టించుకోవటం మానేస్తానేమొ.
ఎదో fantasy, escapist ప్రపంచాల్లో జరిగే తెలుగు సినిమా కథలను తిరిగి నిజమయిన పాత్రలతో, సన్నివేషాలతో, సంభాషణలతో నింపింది ఈ త్రివిక్రముడే. కానీ ఇప్పుడు తనే ఇలాంటి దిక్కుమాలిన సినిమాలు తీస్తూంటే బాధ ఆపుకోలేక పెడుతున్న ఘోష ఇదంతా.
అ..ఆ లో ఒక డైలాగ్ ఉంది- వాడికి సిగ్గు కి స్పెల్లింగ్ తెలీదు, మర్యాదకి మీనింగ్ తెలీదు, నవ్వు కి టైమింగ్ తెలీదు అని. అలానే త్రివిక్రం లేటెస్ట్ సినిమాలకు సెన్స్ తెలీదు. Structure ఉండదు, form అవసరంలేదు, tone అంటే అర్థం కూడా తెలీదు. అయినా మనం చూస్తాం. ఎందుకంటే మనకి బుద్ధిలేదు.
ఇదో సినిమా, మళ్ళీ దీనికొక హిట్ టాకు. ఒకప్పుడు నేను త్రివిక్రం వీరాభిమానిని. రచయిత అంటే ఇలా ఉండాల్రా అనిపించేవాడు. He was my generation's RGV. And then like RGV, he lost his way. కనీసం రాము ఏం చేసినా రాము మార్కుంటుంది. ఒరిజినలిటీ ఉంటుంది. రాము సినిమాల్లో, more often than not, నిజయితీ ఉంటుంది, they follow atleast his own fucked up logic. త్రివిక్రం, and ఈ మాట అనటం నాకు చాలా బాధాకలిగిస్తున్న విషయం, sellout అయిపోయాడు.
త్రివిక్రం కెరీర్ ని మూడు సెక్షన్లలో విభజించొచ్చు:
The breathtaking ascent- స్వయంవరం, చిరునవ్వుతో తో తెలుగు ప్రేక్షకులకి షాక్. ఇలా కూడా రాయొచ్చా అని. నువ్వు నాకు నచ్చావ్, మల్లీశ్వరి తో రాష్ట్రం లో ప్రతి కుటుంబంలో ఒక వ్యక్తి అయిపోయాడు. నువ్వే నువ్వే, అతడు తో దర్శకుడిగా సక్సెస్ సాధించాడు.
The surprising plateau- జల్సా, ఖలేజా, జులాయి. టి.వి. లో ఈ సినిమాలు ఎప్పుడొచ్చినా జనాలు టీ.వీ లకు అతుక్కుపోతారు. గొప్ప సినిమాలు కావు, కానీ self-sustained సీన్ల పరంగా చూస్తే stunningly accomplished. Despite his best attempts to undermine his own voice, his genius can't help but seep through.
The unsought decline- ఎవ్వడూ దిగజారాలని కోరడు. కానీ అది సృష్టి ధర్మం. పైకెళ్ళింది కిందికి రావాల్సిందే. But what's so surprising about Trivikram's disastrous last two films is the sheer lack of his essence. నిన్న నా ఫ్రెండు థియేటర్ నుండి బయటికొస్తునప్పుడన్నాడు, "అసలు త్రివిక్రం సినిమాలానే లేదు రా" అని. ఒప్పుకున్నా ఒప్పుకోకపోయినా, మన auteurs వీళ్ళే- పూరీ జగన్నాధ్, త్రివిక్రం శ్రీనివాస్, రవి బాబు, శ్రీను వైట్ల. వీళ్ళ సినిమాలు రెండు నిమిషాలు చుస్తే వీళ్ళది అని తెలిసిపోతుంది. There is a tonal consistency. ప్రపంచాన్ని చూసే ధోరణి ఇట్టే పట్టేయొచ్చు. త్రివిక్రం అనే వ్యక్తిని తన సినిమాల ద్వారా అర్థం చేసుకోవాలంటే ఇవి అలవోకగా కనబడే లక్షణాలు- Irreverence to authority, deep-rooted middle class values, hyper-confident protagonists, కోపాన్ని వ్యంగ్యం లో కి మార్చగలిగే పాత్రలు, మొండి తనానికీ- మూర్ఖత్వానికీ- అసమర్థత కి మధ్యలో కొట్టి మిట్టాడే హీరోయిన్లు. త్రివిక్రం బుర్రలోనుండి చూస్తే ప్రపంచం ఇలా కనిపిస్తుందెమో. s/o సత్యమూరి, అ..ఆ లో కొన్ని కోణాలు పరుధులు దాటుకు పోయాయి, కొన్ని మొత్తానికే మాయం అయిపోయాయ్.
ఒకప్పుడు త్రివిక్రం సినిమా అంటే దాని గురించి మాట్లాడీ, మాట్లాడీ అమ్మకీ, ఫ్రెండ్స్ కి పిచ్చి లేపేవాణ్ణి. జల్సా లో నక్సలైట్ కథకు చూపిన insensitivity తో కోపం మొదలైంది. ఖలేజాలో తన వేలితో తన కంట్లోనే పొడుచుకున్న చర్య కు చిరాకేసింది. జులాయి సబ్జెక్ట్ కాస్త frivolous గా ఉండటంతో పెద్దగా ఏమనిపించలేదు. కానీ s/o సత్యమూర్తి, అ..ఆ లతో "నీతి" సినిమాల్లోకి మళ్ళీ అడుగుపెట్టి నాశనం చేయటంతో థియేటర్ లో కూర్చున్నంత సేపు కచ్చ, కడుపుమంట తో గొణుగుతూ పక్కనున్న వాళ్ళని ఇబ్బంది పెట్టాను. ఇలాంటి సినిమా ఇంకోటి తీస్తే ఆ లెవెల్ కూడా దాటేసి పట్టించుకోవటం మానేస్తానేమొ.
ఎదో fantasy, escapist ప్రపంచాల్లో జరిగే తెలుగు సినిమా కథలను తిరిగి నిజమయిన పాత్రలతో, సన్నివేషాలతో, సంభాషణలతో నింపింది ఈ త్రివిక్రముడే. కానీ ఇప్పుడు తనే ఇలాంటి దిక్కుమాలిన సినిమాలు తీస్తూంటే బాధ ఆపుకోలేక పెడుతున్న ఘోష ఇదంతా.
గురుగారూ, ఇది మీరు కాదు. ఇవి మీ సినిమాలు కావు. ఈ సినీ ప్రస్థానంలో మిమ్మల్ని మీరెక్కడో కోల్పోయారు. దయచేసి మీకోసం కాకపోయినా, తెలుగు ప్రజల కోసం ఆ అన్వేషణ ఆరంభించడి. మీరు చెత్త సినిమాలు తీసినా పర్లేదు, కానీ honest సినిమాలు తీయండి. మీరు మాకు ఎలా బ్రతకాలో చెప్పనవసరం లేదు (ఇప్పుడా భారం శ్రీకాంత్ అడ్డాల తన మీద వేసుకున్నాడుగా), ఎలా బ్రతుకుతున్నామో చెబితే చాలు.
-ఒకప్పటి అభిమాని
--
The above post is, in a lot of ways, a spiritual successor to this facebook note published on Sept 27, 2013:
--
The above post is, in a lot of ways, a spiritual successor to this facebook note published on Sept 27, 2013:
start chese mundu, okati dhruvikarinchali: nenu pawak kalyan hater ni kadu. panjaa flop talk ochinappudu i was one of it's most vocal supporters. ipudu matladadam. atharintiki daredi anedi, despite tollywood's low standards, is a bad film. star image ki thagattu commercial film rayali, fans ni satisfy cheyali antaru konthamandi.. i totally understand, nenu david lynch ni expect chesi vellaledu.. but naa uddesham lo, commercial formula ( hero-villain definitive characterization, 6 good songs, good looking heroine, first day fans expectation pulse telisina director, simple story ni dramatic ga cheppagalagadam and larger-than-life image unna hero comedians ni yedavalni cheyadam ) use chestu engaging cinema teeyagala samarthudu consistent ga rajamouli matrame..
and i loved gabbar singh, despite having watched dabangg.. simply because harish shankar ki telusu thanu elanti cinema teestunnado, fans expectation ento, and aa genre ki stick ayyadu.. again, gabbar singh tv lo bore kodathadi but strictly for theatre, its a very clever piece of work.. on the other hand, trivikram's forte has always been tv viewership.. even his best directorial ventures ( for me: athadu, khaleja ) are better when I'm watching them at home than at the theatre.. kishore indaka annatu, naaku trivikram meeda etuvanti paga ledu, and yes, naaku khaleja huge disappointment in the theatre but the reasons are not the same ( antha manchi story ni cheap comedy petti dilute chesadu ani baadha ).. and this is for all trivikram films, his biggest weakness is that he is a very, very clever dialogue writer. which is great but dialogue, no matter how good, should always stay subservient to the story. thana best writing till date are swayamvaram and chirunavvutho ( dialogue suits characters and keep the story moving forward ). as long as he was dealing with light-hearted comedies ( malleswari, manmadhudu, julayi ) , it was great.. but then the problem crept in when he started writing great stories ( nuvvu naku nachav, nuvve nuvve, khaleja ).. i love those films but sadly the dialogues are so awesome that people didn't even get below the surface to dig at the main story ( engagement taravata ammai preminchocha, prema ki possessiveness ki line ekkada, devudu antey enti ).. maybe adhi thana thappu kaademo, audience ki antha manchi story recognise chese capacity ledemo.. kaani jai chiranjeeva is inexcusable screenwriting ( oka chinna pilla chanipoindi ani paga teerchukovadaniki ochina mavayya sameera reddy tho romance cheyadam ento naaku artham kaledu).. of his other noteworthy films, athadu and jalsa are purely star-driven enterprises..
ee sodhi antha ipudu cheppindi oka context provide cheyadaniki.. ipudu atharintiki daaredi.. Pawan Kalyan's acting is unmentionworthy ( PK is not a great actor but a brilliant screen presence, very underutilised in this movie ).. unna comedy kuda extremely repetitive, annoying and lifeless.. inko actor gurinchi cheppalsina avasaram kuda ledu.. DSP music chaala bagundi, but paatala picturization redundant.. story- there's hardly a story, illu odilesina athaki kallu teripinchi intiki tevali, thatha kosam.. screenplay- trivikram's screenplays are usually very patchy but this is easily the worst.. scenes enduku unnayo, asalu vaativalla eam use undo naaku emi artham kaledu.. ( gabbar singh type comedy tevadaniki try chesadu, but asalu pandaledu.. srinu vaitla chethlo aa gauthama-indra-ahalya scene inka baga pandedi anipichindi ).. and direction.. i have nothing to say, but i can rate trivikram's directorials in the following descending order: Athadu, Nuvve Nuvve, Jalsa, Khaleja, Julayi, Atharintiki Daaredi..daani batti artham cheskondi.. a big, big disappointment from a writer i hugely admired once..
cinema antey entertaining ga undali antaru- antey ento naaku telidu. naa uddeshamlo cinema navvinchali, edipinchali, aalochimpacheyali, mana kalalaku fuel kavali.. but annitini minchi manalni involve cheyali.. cinema anteyney abadham.. manaki telusu thera meeda chupinchedi nijam kadani, natana ani.. jeevithanni theatre bayata suspend chesi kalala lokam loniki praveshinchedi jeevitha saaransham telusukodaniki.. like someone once said, art is a lie that leads us to the truth.. fans cinema chusi adirindi antunnaru, naaku enduko artham kavatledu.. gabbar singh definite ga goppa cinema kadu, kaani daanini theatre lo chudadam, fans madhyalo, pandaga laga anipichindi.. and nenu chaala enjoy chesanu.. panjaa is a superior film, and i liked it, though i understand why fans were disappointed... but AD is a failure either way.. PK ishtam antey, thanani oka laga chudadaniki ishtapadatharu fans.. adi sahajam.. kani i like that he's experimented, johnny, panjaa, puli ( shitty movie, but a try nevertheless ).. kani appudappudu anipistundu, tana stardom tanaki oka rakamaina prison emo ani..
mana desham lo problem enti antey manam politics ni cinema laga chustam, cinema ni political event ga marchestam.. anduke mana deggara politicians rockstars laga ishtam ochindi chestaru, kani mana heroes ki manam oka giri geesesi stars ani katti padestam.. politician ki ideology undali, artist ki conviction undali.. kala lo nijayithi untey, adi manani challenge chestundi, elevate chestundi, involve chestundi, inspire chestundi.. kaani ala cheyadaniki kalakarudiki chance ichey dammu manalo unda?
5 comments:
Another trivikram writing the blogs and following his guruji.
I liked A..Aa...
Usually I don't agree with you on many things, but this one is something I have to agree for different reasons.
1. One - what kind of a taking is that? After watching Julaayi or Jalsa, I was thoroughly disappoint to see the taking in this movie. Such a slow and lazy narration that even I had the doubt about Trivikram's interest in making this movie.
2. Forceful dialogs - Trivikram has a natural flow of dialogs that catch us offguard, but in this movie, I felt that it was forced. It was not really 'Praasa kosam Prayasa', but I felt he tried to make every sound or word sound intelligent and every character has to speak intelligently. It reminded me of a caution that Yandamuri made 25 years ago. He advised upcoming writers to not try and create the stories with all intelligent characters because you would not know how to carry them forward anymore. Everyone is intelligent and everyone has a sharp tongue then how is the Hero any different?
3. What kind of Heroine characterization is Samantha's? I liked Nagavalli better than Anasuya and let's not even talk about Nadiya. Characters are all so empty that they neither have conviction nor courage. Trivikram at least admitted in Attarintiki Daaredi that he does not know how to solve the problem so relying on the situations. And he wrote some funny situations to take the story forward that entertained us. In this movie, ZERO.
4. Logic went out of the window completely - Nadiya tells you what she remembers , Naresh narrates what he knows and Nitin tells us the truth?!? How does he know the truth when he was not even in the Aunt's place when the discussion takes place between the brother and sister about the money??? Can we assume that it was written the last letter by Father? It was just a page with ample advise for life? Moreover, it hardly takes 24 hours for everything to happen when Nadiya has a change of heart and appears with money. BIG HOLES!
I have realized one thing though. After serving a black and horrible herbal concoction, even the small 4 homeopathic pills also taste like Amrutham. For people who watched Bramhotsavam, this was the sugary homeopathic pills. Nothing more!
**disappointed
Bujjimama, I'm glad that when we finally have to agree on one thing, its because of this mutual revulsion to A..Aa. It's not just a bad Trivikram film, it's a bad film, period. Nithin bloody sleepwalks, Samantha plays Samantha playing Samantha's parody and to see Nadiya in any film irks me like hell. She is anaemic, a lousy actor and takes herself too seriously. Don't even want to get into a discussion about this film again. It's like radioactive waste.
"Trivikram at least admitted in Attarintiki Daaredi that he does not know how to solve the problem so relying on the situations." --What problem?
Post a Comment